Wiek przedszkolny to bardzo ważny okres w życiu każdego młodego człowieka. Nauczyciel wybiera odpowiednie metody i formy pracy, które są dostosowane do wieku, możliwości, a także zainteresowań dziecka. W „Karmelkowym Zakątku” stosujemy metody czynne:

• Metodę ćwiczeń – dzieci są pobudzane do naśladownictwa i utrwalania pewnych czynności. Ćwiczenia te wzbogacają ich ruchową sprawność, ale nie tylko. Metoda ćwiczeń wzbogaca wiedzę i umiejętności praktyczne.
• Metodę zadań stawianych dziecku – metoda oparta na samodzielnej działalności dziecka. Inspirowanie do odkrywania nowych zjawisk, rozwiązywania problemów i wyciągania wniosków.
• Metodę kierowania własną działalnością dziecka – w tej metodzie nauczyciel zobowiązany jest do inspirowania dziecka oraz zachęcania go do samodzielnej działalności, samorozwoju.
• Metodę samodzielnych doświadczeń – nauczyciele stwarzają warunki do spontanicznych zachowań, postępowań oraz zabawy. Dzieci uczą się nawiązywania kontaktów z rówieśnikami.

Według M. Kwiatkowskiej najlepsze wyniki osiągają metody czynne wykorzystywane wraz z połączeniem metod słownych i percepcyjnych. W związku z tym w naszej pracy stosujemy również metody słowne:

• Metoda żywego słowa
• Instrukcje i objaśnienia
• Sposoby społecznego porozumienia
• Opowiadania, rozmowy, zagadki

Do kolejnej grupy zaliczamy metody percepcyjne:

• Metodę przykładu – nauczyciel jako wzór do naśladowania.
• Metodę pokazu i obserwacji – dzieci mają możliwość oglądania opisywania przedmiotów, zjawisk przyrodniczych lub wykonywania uczą się wykonywania nowej czynności.
• Metodę udostępniania sztuki poprzez oglądanie obrazów lub innych dzieł sztuki, słuchanie utworów muzycznych, utworów literackich.

Nauczyciele pracujący w „Karmelkowym Zakątku”, aby osiągnąć jak najlepsze efekty w swojej pracy, wykorzystują nowoczesne metody.

1. W zajęciach edukacyjnych:

• Metoda czynnościowego nauczania matematyki wg E. Gruszczyk- Kolczyńskiej – metoda sprzyja rozwojowi inteligencji operacyjnej dzieci, uodparnia je na sytuacje trudne i rozwija ich umiejętności matematyczne przy wykorzystaniu naturalnych sytuacji życia codziennego.
• Metoda nauki czytania Ireny Majchrzak (grupy młodsze)– imię dziecka jest słowem otwierającym świat pisma. Słowo – klucz, za pomocą którego dziecko może w sposób dla siebie najłatwiejszy i najbardziej naturalny odkryć strukturę pisma czyli relację między wyrazem napisanym a słowem mówionym i relację brzmieniową między literą a fonemem.
• Metoda symultaniczno-sekwencyjna (pięciolatki i sześciolatki) –nauka czytania sylabami J.Cieszyńskiej.
• Metoda Paula Dennisona – Kinezjologia edukacyjna – opiera się na założeniu, iż uczenie się nie jest procesem odbywającym się wyłącznie w mózgu. Psychika i ciało powinny funkcjonować harmonijnie. Dzieci wykonują ćwiczenia (Gimnastyka Mózgu) by wzbogacić odpowiednie partie mózgu o nowe połączenia nerwowe, pobudzają do działania obie półkule jednocześnie. Gimnastyka Mózgu zapewnia powodzenie
  w uczeniu się, ułatwia komunikowanie, uczy koncentracji na wykonywanej czynności, stymuluje do aktywności, rozwija twórcze myślenie.
• Pedagogika zabawy „Klanza”– metoda pracy z grupą , angażuje emocjonalnie uczestników , pobudza do twórczego działania , inspiruje do maksymalnego wykorzystywania swoich możliwości , a jednocześnie jest źródłem radości i satysfakcji .
• Zabawy badawcze, doświadczania, obserwacje przyrodnicze

2. W zajęciach muzyczno-ruchowych

• Metoda K.Orffa – jego zdaniem muzyka wywodzi się z mowy, ruchu i gestu. Według K. Orffa wykorzystane i przetworzone na język muzyczny powinno być to, co dziecku najbliższe: słowo, gest, ruch, otoczenie. Wykorzystujemy grę na instrumentach, ruch przy muzyce, tworzenie muzyki.
• Metoda E.J. Dalcroze`a – metoda polega na wyjściu od muzyki (wysłuchanej piosenki, improwizacji muzycznej) do wiedzy o muzyce. Głównym zadaniem jest poszukanie drogi do muzyki poprzez różnego rodzaju działania twórcze, ćwiczenia słuchowe, głosowe, ruchowe, słuchowo-głosowo-ruchowe.
• Metoda Dobrego Startu – najważniejszym elementem tej metody są zajęcia ruchowo – słuchowo – wzrokowe, w czasie których dzieci w rytm melodii rysują różne znaki graficzne.
• Metoda aktywnego słuchania muzyki klasycznej wg B.Strauss – dzieci słuchają muzyki klasycznej i w tym czasie wykonują proste ruchy rytmiczne siedząc lub proste ruchy taneczne proponowane przez nauczyciela. W przypadku dzieci młodszych są to proste ruchy ilustracyjne, krótkie opowiadania związane z każdym utworem muzycznym.
• Technika relaksacyjna – wpływa na kształtowanie pozytywnych emocji wśród dzieci. Polega na słuchaniu krótkich utworów lub fragmentów odpowiednio dobranej muzyki artystycznej, poważnej. Muzyka relaksacyjna ma bardzo duży wpływ na zdrowie i dobre samopoczucie.

3. W zajęciach sportowych

• Metoda opowieści ruchowej.
• Gimnastyka twórcza R. Labana – ćwiczenia gimnastyczne powinny mieć formę zadań otwartych, które zapewniają swobodę i możliwość decydowania o sposobie wykonywania ruchu, a tym samym wyrażania swojej indywidualności. każdy ćwiczący wykonuje zadania ruchowe na swój sposób (bez pokazu).
• Elementy metody Ruchu Rozwijającego W. Sherborne – ćwiczenia mające za zadanie doprowadzić do poznania własnego ciała, wyodrębnienia własnej tożsamości. Wiele ćwiczeń wykonywanych jest z partnerem. Mają on na celu wytworzenie wzajemnego zaufania, zrozumienie, a także nauczenia współpracy.
• Gimnastyka rytmiczna Rytmy – R. Przyborowska-Wynimko – ćwiczenia ruchowe wyzwalają naturalne formy ruchu. Zabawy na przemian wzmacniają i osłabiają ekspresję ruchową. ruch wykonywany jest zgodnie z zasadami ekonomii wysiłku. Eliminuje niepotrzebne napięcia mięśniowe u dzieci. Do opracowanych ćwiczeń gimnastycznych powstała muzyka nagrana na kasetę „ RYTMY”.
• Gimnastyka rytmiczna – i M. Kniessów – w metodzie tej liczy się dobre samopoczucie, przyjemne przeżycia i radość ruchu. Następuje stapianie się muzyki i rytmicznych ruchów. W ćwiczeniach jest dużo improwizacji, indywidualnej interpretacji muzyki, rytmu i sposobów użycia przyboru: dużo elastyczności, płynności i swobody ruchu.
• Elementy Kinezjologii Edukacyjnej.
• Gimnastyka z nietypowymi przyborami – dzieci ćwiczą np. z plastikowymi butelkami, gazetami, wstążkami itp.

4. W nauczaniu języka angielskiego:

• Metoda Reagowania Całym Ciałem – opiera się na rozumieniu i wykonywaniu instrukcji nauczyciela. Sprawdzianem zrozumienia poleceń nauczyciela jest wykonanie czynności. Jest to skuteczna metoda nauczania dzieci, dzięki zaangażowaniu ich w zajęcia ruchowe, motywowaniu do uważnego słuchania oraz respektowaniu ich prawa do okresu ciszy.
• Metoda komunikacyjna – na stworzeniu luki informacyjnej (information gap) i zasadzie celowego działania. Aby zaspokoić swoją ciekawość i zdobyć potrzebną informację, uczniowie przekazują sobie nawzajem brakujące elementy całości. Komunikacja jest ważniejsza niż poprawność wypowiedzi.
• Metoda audiolingwalna – główny nacisk kładzie na poprawne powtarzanie słów i fraz językowych za wzorem (nagraniem lub nauczycielem) chórem i/lub indywidualnie. Korekta błędów następuje natychmiast po zakończeniu ćwiczenia.
• Metoda audiowizualna – wykorzystuje dźwięk (nagranie) w połączeniu z ilustracją. Jest bardziej atrakcyjna dla dzieci dzięki wykorzystaniu różnych bodźców.
• Metoda projektów – nadrzędnym celem tej metody jest utrwalanie i zastosowanie wcześniej poznanych słów i struktur. Ponadto nie można pominąć korzyści poznawczych i społeczno emocjonalnych wynikających z zastosowania pracy projektowej.